Η ιστορία της 28ης Οκτωβρίου

 

 
   Λίγο πριν την 28η Οκτωβρίου στην τάξη μας εμφανίστηκε η φιγούρα ενός μικρού αγοριού ντυμένο με στολή φαντάρου.

Έλενα ευχαριστώ για την εικόνα

   Τα παιδιά μαντεύουν ποιος μπορεί να είναι και περιγράφουν τα ρούχα του. Τι ρούχα είναι; Μοιάζουν με τα δικά μας; Γιατί τα φοράνε αυτά τα ρούχα οι άνθρωποι; Πότε τα φοράνε;

   Ο μικρός Στράτος ντύθηκε φανταράκι γιατί ήρθε να μας πει την ιστορία του παππού του που πολέμησε πριν πολλά πολλά χρόνια για να είναι η πατρίδα μας η Ελλάδα ελεύθερη.

   Ο μικρός Στράτος ξεκίνησε να μας λέει την ιστορία ενός γίγαντα που ζούσε σε κοντινά σπίτια με ένα νάνο. Παρόλο που φαινομενικά έμοιαζαν αταίριαστοι είχαν καλές σχέσεις, μοιράζονταν την αυλή τους και είχαν καλές σχέσεις. Ήταν φίλοι και ζούσαν αρμονικά και χαρούμενα. Κάποτε όμως ο γίγαντας αποφάσισε πως θέλει όλη την αυλή δική του και πως χρειάζεται να έχει πολλά περισσότερα, αν όχι τα πάντα, γιατί ήταν μεγαλύτερος. Δεν τον ένοιαζε πια να έχει το νάνο για φίλο του γιατί του φαινόταν μικρός και λίγος. Προτιμούσε να τον έχει για υπηρέτη. Ήταν όμως αυτό σωστό; Τα παιδιά σκέφτηκαν και καταγράψαμε τις απαντήσεις τους σε ένα χαρτί. Στη συνέχεια τα παιδιά προσπάθησαν να μαντέψουν τη συνέχεια της ιστορίας και την απάντηση του νάνου. Τα παιδιά απάντησαν με μεγάλη βεβαιότητα πως αποκλείεται να δέχτηκε ο νάνος να χάσει το σπίτι του και πως ΟΧΙ, σίγουρα δε θα ήθελε να γίνει υπηρέτης του γίγαντα.

   Στη συνέχεια ο μικρός στρατιώτης έδειξε στα παιδιά κάποιες φωτογραφίες  που είχε μαζί του. ( πρόκειται για φωτοτυπίες από το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά "Το έπος του 40". Είπε στα παιδιά πως μια παρόμοια ιστορία σαν αυτή με το νάνο και τον γίγαντα συνέβη πριν πολλά χρόνια ανάμεσα σε δύο γειτονικές χώρες, την Ελλάδα και την Ιταλία. Ο παππούς του όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες απάντησαν ΟΧΙ, αρνήθηκαν να μην είναι ελεύθεροι και προτίμησαν να πολεμήσουν για να κρατήσουν όσα ήταν δικά τους.

   Με τα παιδιά βάλαμε στη σειρά τις φωτογραφίες από το βιβλίο προσπαθώντας να πούμε απλά και χωρίς περιττές λεπτομέρειες την ιστορία.

                                      

   Στη συνέχεια συζητήσαμε. Αν ζωγραφίζαμε την ειρήνη τι χρώματα θα χρησιμοποιούσαμε; ( κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί...) Αν ζωγραφίζαμε τον πόλεμο; ( μαύρο, καγέ, κόκκινο από τη φωτιά..)

Αν η ειρήνη ήταν καιρικό φαινόμενο θα έμοιαζε με ήλιο ή με μπόρα; Ο πόλεμος;

Τι μπορούμε άραγε να κάνουμε όταν έχουμε ειρήνη; ( Πάμε στο πάρκο, εκδρομή, κάνω ποδήλατο, πάμε σε πάρτυ...) Όταν έχουμε πόλεμο μπορούμε να κάνουμε τα ίδια; ( Όχι, μένουμε σπίτι κρυφά)

Πώς φαίνονται οι στρατιώτες στις φωτογραφίες; ( Φαίνονται να φοβούνται..) Είναι χαρούμενοι ή λυπημένοι; Εμείς πώς φαινόμαστε; Μοιάζουμε στην έκφραση; 

   Έπειτα βάλαμε μουσική και κάναμε κάποιες κινητικές δραστηριότητες: Περπατήσαμε χαρούμενα, περπατήσαμε κρυφά σα να μας κυνηγάει κάποιος, με άλλη μουσική προσπαθήσαμε να κρυφτούμε, περπατήσαμε σαν αρχηγοί δυναμικά, περπατήσαμε σα φαντάροι που κάνουν παρέλαση, πετάξαμε σαν περιστεράκια ελεύθερα στον ουρανό. 

   Έδειξα στα παιδιά το σήμα της ειρήνης. Με τι μοιάζει; Ένας κύκλος και στη μέση έχει μια γραμμή που μοιάζει με έναν ψηλό αδύνατο άνθρωπο που έχει τα πόδια του ανοιχτά σα να χορεύει ( οι απαντήσεις των παιδιών πάντα θα με αφήνουν άφωνη!! ). Μοίρασα στα παιδιά χάρτινους κύκλους , κόλλες και χαρτάκια και φτιάξαμε τα δικά μας σύμβολα ειρήνης. 

   Και μιας και τα περιστεράκια συμβολίζουν την ειρήνη έδωσα στα στα παιδιά από ένα περιστεράκι και δαχτυλομπογιές να το στολίσουν όπως θέλουν και να το κολλήσουμε στον κύκλο. ( Τα περιστεράκια όπως και οι κύκλοι δόθηκαν έτοιμα κομμένα από εμένα καθώς βρισκόμαστε ακόμα στον Οκτώβρη και τα παιδιά δεν έχουν ακόμα αναπτύξει τόσο καλά τη λεπτή τους κινητικότητα και συνεπώς δε χειρίζονται ακόμα με άνεση το ψαλίδι. Ο στόχος ήταν να αρχίσει να ακολουθεί το μάτι το χέρι και να αντιλαμβάνονται την έννοια του χώρου, ότι δηλαδή πρέπει να βάλουν κάπου συγκεκριμένα την κόλλα και να κολλήσουν εκεί τα χαρτάκια ή να βάψουν αντίστοιχα. )

   Στη συνέχεια αποτυπώσαμε τις παλάμες μας με μπογιά σε χαρτονάκια και φτιάξαμε όμορφα περιστεράκια που στο στόμα τους κρατούν την ελληνική σημαία. 

   Με τα παιδιά παρατηρήσαμε την ελληνική σημαία. Τι χρώματα έχει; Τι συμβολίζουν; Τι σχέδια έχει επάνω; Πόσσες γραμμές; Ήταν πάντα αυτή η σημαία της Ελλάδας; Είδαμε φωτογραφίες διαφόρων σημαιών , παίξαμε παιχνίδια αναγνώρισης της ελληνικής σημαίας , ανακατέψαμε σημαίες αμερικάνικες και ελληνικές, τις ξεχωρίσαμε, τις κατηγοριοποιήσαμε και στο τέλος φτιάξαμε όμορφες ελληνικές σημαίες με τον απλό τρόπο. 

   Παίξαμε με την εικόνα ενός φαντάρου. Πώς θα τον ζωγραφίζαμε; Χρειαζόμαστε έναν κύκλο για κεφάλι, σώμα, πόδια και χέρια και φυσικά ένα καπέλο. Τον σχηματίσαμε, τον χαλάσαμε και τον φτιάξαμε ξανά και ξανά. 

   Φτιάξαμε τα δικά μας εύκολα φανταράκια σε γλωσσοπίεστρα ( ιδέα από το πίντερεστ που λάτρεψα). Ζωγραφίσαμε προσωπάκια, κόψαμε καπέλα και λωρίδες για χεράκια, κολλήσαμε και στο τέλος δώσαμε στα φανταράκια μας να κρατάνε και μια ελληνική σημαία.

Και συνεχίζουμε...

:-)