Η 6η του Μάρτη έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας ως ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Ο όρος "σχολική βία" ( bullying) αφορά τη χρήση λεκτικής, ψυχολογικής ή σωματικής βίας μεταξύ συμμαθητών ή συνομήλικων ατόμων με σκοπό να προκληθεί πόνος σωματικός ή και ψυχικός.
Αν και τα παιδιά στην προσχολική ηλικία είναι πολύ μικρά για πρόκληση σκόπιμης σχολικής βίας ωστόσο πάντα οι νηπιαγωγοί προσπαθούμε μέσα από δραστηριότητες να τονώσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών και φυσικά να διδάξουμε τη σπουδαιότητα του προσωπικού χώρου.
Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για την ημέρα κατά της σχολικής βίας χωριστήκαμε σε 2 ομάδες. Συζητήσαμε τι μας στενοχωρεί στο σχολείο ( όταν δεν μας παίζουν οι φίλοι μας, όταν δε μοιράζονται τα παιχνίδια τους), τι μας φοβίζει ( όταν κάποιος φωνάζει), τι μας πληγώνει ( όταν μας μιλάνε απότομα, όταν μας προσβάλλουν, όταν κάποιος λέει ψέμματα), πως νιώθουμε όταν κάτι άσχημο συμβαίνει και το έχει προκαλέσει ένας φίλος μας ( λύπη, στανοχώρια), πως μπορούμε να αντιδράσουμε όταν κάτι δε μας αρέσει ( να του το πούμε ή να το πούμε στη δασκάλα μας ή στη μαμά).
Συζητήσαμε τι επιτρέπεται και απαγορεύεται να κάνουν τα χεράκια μας. Αυτή η δραστηριότητα άρεσε πάρα πολύ στα παιδιά γιατί ειπώθηκαν και καταγράφηκαν πάρα πολλές ιδέες.
Με τα χεράκια:
- ζωγραφίζουμε
- παίζουμε πλαστελίνη
- φτιάχνουμε παζλ
- αγκαλιάζουμε
- δίνουμε χεράκια όταν πάμε βόλτα έξω από το σχολείο
- τρώμε
- ανοίγουμε το χυμό μας
- χτενίζουμε
- παίζουμε με τα τουβλάκια
- στρώνω το κρεβάτι μου
- παίζω μπάλλα
Σε καμία περίπτωση όμως δεν σπρώχνω και δεν χτυπάω!!
Στη συνέχεια παίξαμε παιχνίδια ρόλων. Γίναμε ζευγάρια και τους είπα πως πρέπει να πουν κάτι άσχημο στους φίλο τους που είχαν απέναντί τους. Να προσποιηθούν ότι μαλώνουν. Αυτό το παιχνίδι δυσκόλεψε πάρα πολύ τα παιδιά και τα παραξένεψε, αφενός γιατί δεν το περίμεναν μιας και απέναντί τους είχαν έναν φίλο τους αγαπημένο και αφετέρου γιατί ήταν ένα παιχνίδι που πήγαινε ενάντια στους κανόνες καλής συμπεριφοράς και σε όσα λέμε από την αρχή της χρονιάς. Ωστόσο η προσπάθεια έγινε δειλά δειλά. Το ένα παιδί λέει κάτι κακό και το άλλο πρέπει να μας πει πως νιώθει ( φόβο, στενοχώρια, θυμό, αδικία, λύπη). Στη δεύτερη φάση του παιχνιδιού οι ρόλοι αντιστρέφοναι. Στην τρίτη φάση του παιχνιδιού τα παιδιά που υφίστανται τη βία πρέπει να αντιδράσουν και να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια και το συναίσθημά τους.
 |
| "Δε σε έχω φίλο! Δε θέλω να παίξω μαζί σου!" |
 |
| "Στοπ!!!!! Τα λόγια σου με στενοχωρούν!" |
 |
| "Στοπ!!!! Με πληγώνεις!" |
 |
| -"Δε σε αγαπώ! Δε σε θέλω! -"Στοπ! Με πληγώνεις!" |
 |
| "Είσαι κακιά. Δε σε θέλω στην παρέα μου!" |
 |
| "Στοπ! Με πληγώνεις!" |
 |
| - "Αυτό το παιχνίδι είναι δικό μου και δε ξέρεις πως να το παίξεις!" - "Στοπ! Με στενοχωρείς!" |
Η μία ομάδα κατασκεύασε μια αφίσα με σύνθημα :
ΤΑ ΛΟΓΑΚΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ
ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΑ ΠΕΤΑΜΕ!
ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΜΕ
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΥΜΕ
ΜΕ ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΚΑ ΧΕΡΑΚΙΑ
Ομάδα Α: 13 νήπια ηλικίας 4-5 ετών
Ομάδα Β: 10 νήπια ηλικίας 4-5 ετών
Στόχος:
* Να μάθουμε 4 βασικά συναισθήματα (χαρά, λύπη, φόβος, θυμός) και να τα αναγνωρίσουμε μέσα από συμπεριφορές
* Να μάθουμε σωστούς κανόνες συμπεριφοράς προς τους φίλους μας
* Να αναγνωρίσουμε σωστές και λανθασμένες συμπεριφορές
* Να μάθουμε να λέμε "όχι" σε λέξεις και πράξεις που μας στενοχωρούν
* Να παίξουμε παιχνίδια και να κάνουμε δραστηριότητες ενδυνάμωσης της ομάδας
Μέσα: Χαρτιά, μολύβια, μαρκαδόροι, εικόνες με συναισθήματα από το διαδίκτυο, βιβλία από προσωπικό αρχείο
Τρόπος προσέγγισης του θέματος:
* Συζήτηση- διατύπωση απόψεων
* Παιχνίδια ρόλων
* Ανάγνωση βιβλίων
* Εικαστικές δημιουργίες-κατασκευές
Αξιολόγηση: Reflection on Action:
*Στο τέλος της εβδομάδας που ασχοληθήκαμε με το θέμα διαπίστωσα με χαρά πως τα παιδιά έλεγαν τα συνθήματα που είχαμε σκεφτεί και γράψει στις εργασίες μας όλη την εβδομάδα. Επίσης, έδωσα ροζ και κίτρινα χαρτάκια και τα παιδιά έπρεπε να ζωγραφίσουν χαρούμενα ή αδιάφορα προσωπάκια ανάλογα με το αν τους άρεσε ή όχι η δραστηριότητα της εβδομάδας που διανύσαμε.
* Επίσης στην τάξη μας υπάρχει ένα θερμόμετρο με αριθμούς από το 1 ως το 10. Ανάλογα με το πόσο άρεσε η κάθε δραστηριότητα στα παιδιά το θερμόμετρο ανεβαίνει από το 1 ( λίγο μας άρεσε η δραστηριότητα) ως το 10 ( που είναι το απόλυτο άριστα για τη δουλειά μας).
Από την ηλιόλουστη αλλά ακόμα δροσερή Νέα Υόρκη.......
:-)
