Οι πρώτες μέρες!

   Λένε πως κάθε αρχή και δύσκολη... Η αρχή όμως είναι το ήμισυ του παντός και εμείς την αρχή την κάναμε!! 

   Την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου αρχίσαμε δειλά δειλά να μαζευόμαστε ξανά στο σχολείο! Ομολογώ πως όσα χρόνια και να δουλεύω αυτές οι πρώτες μέρες είναι πάντα λίγο αχγώδεις, λίγο άχαρες, λίγο κουραστικές, λίγο της προσαρμογής για όλους. Παιδάκια μικρά ζορίζονται, κλαίνε, αγχώνονται και πηγαίνουν λίγο στα χαμένα! Μανούλες, μπαμπάδες, γιαγιάδες και παπούδες ανησυχούν και εκπαιδευτικοί προσπαθούν να καθησυχάσουν όλους- μικρούς και μεγάλους- εγγυώμενοι ότι , βάσει εμπειρίας, το πολυπόθητο αποτέλεσμα, η προσαρμογή, η μάθηση και η καλή λειτουργία της τάξης θα επέλθει πολύ πολύ σύντομα!

   Τις πρώτες ημέρες ήμασταν στην τάξη στην κυριολεξία 3 και ο κούκος ( όπου κούκος εγώ η δασκάλα!! ) Την πρώτη μέρα λοιπόν μπαίνοντας στη φρεσκοβαμμένη μου τάξη βρήκα μια υπέροχη έκπληξη. Σαν ο χρόνος να γύρισε πίσω στην περσινή χρονιά. Όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες από παλιά αγαπημένα μουτράκια!!

Η τάξη μας..

.. λίγο φροντιστηριακή και άδεια αλλά ..

... θα γεμίσει σύντομα!!

Αγαπημένα προσωπάκια παλιά και καινούρια

Περσινές αδυναμίες!!

   Οι πρώτες ημέρες ήταν αφιερωμένες στη γνωριμία της ομάδας μεταξύ μας και φυσικά στη γνωριμία με τους υπόλοιπους χώρους του ελληνικού σχολείου. 

   Παίξαμε παιχνίδια γνωριμίας με το αγαπημένο και γνωστό κουβάρι. Η αρχή γίνεται με τη δασκάλα να κρατάει το κουβάρι να λέει το όνομά της και να πετάει το κουβάρι σε κάποιο παιδί της τάξης. Μόλις όλα τα παιδιά πάρουν το κουβάρι και πουν το όνομά τους , το κουβάρι ξαναγυρνά στον πρώτο ο οποίος μπορεί αυτή τη φορά να δώσει μια άλλη πληροφορία σχετικά με τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο γνωρίσαμε την τάξη που πηγαίνουμε στο αμερικάνικο σχολείο, τα ονόματα των μελών της οικογένειάς μας, το αγαπημένο μας χρώμα, το αγαπημένο μας φαγητό, την αγαπημένη μας ομάδα, το αγαπημένο μας παιχνίδι, καθώς επίσης και τις χώρες/τόπους καταγωγής των γονιών μας. Το παιχνίδι είναι γνωστό και ως " Ο ιστός της αράχνης", μιας και όπως πετάγεται το κουβάρι από τον έναν στον άλλο δημιουργείται ένας σχηματισμός σαν ιστός.  

   Τα παιχνίδια γνωριμίας συνεχίστηκαν με τις δαχτυλόκουκλες, οι οποίες πάντα με έχουν βγάλει ασπροπρόσωπη, καθώς τα παιδιά "κρύβονται" πίσω από την κούκλα και χωρίς να ντρέπονται ή να φοβούνται ότι μπορεί να κάνουν λάθη καταφέρνουν να κάνουν σύντομους διαλόγους. 

   Επιπλέον παίξαμε το παιχνίδι " Βλέπω ένα παιδάκι που.... " ( φοράει για πχ μπλε μπλούζα/έχει πιασμένα με λαστιχάκι τα μαλλιά/ φοράει κόκκινα παπούτσια...). Στόχος του παιχνιδιού είναι να μάθουμε σιγά σιγά τα ονόματα των παιδιών της ομάδας μας! 

   Επίσης,  κάναμε όμορφες ζωγραφιές, παίξαμε και λίγο στην αυλή μιας και οι όμορφες ημέρες συνεχίζονται στη Νέα Υόρκη  και οι δύο πρώτες ημέρες πέρασαν όμορφα και ανώδυνα.

    Την Παρασκευή κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα στην αυλή. Παίξαμε με τους φίλους μας από τις άλλες τάξεις και χαρήκαμε τον ήλιο. Όταν όμως μπήκαμε στην τάξη και αφού άφησα τα παιδιά να χαλαρώσουν, με μεγάλη μου χαρά τα είδα να συζητάνε για τους πειρατές που έβλεπαν στο ταμπλό. Άρπαξα την ευκαιρία και τους ρώτησα αν τους αρέσουν οι πειρατές, τι γνωρίζουν για αυτούς και πως θα τους φαινόταν αν φέτος η τάξη μας γινόταν πειρατικό καράβι και μεις οι ίδιοι μεταμορφωνόμασταν σε πειρατές, θέταμε πειρατικούς κανόνες, βρίσκαμε πειρατικά συνθήματα που θα καταλαβαίναμε μόνο εμείς και ζούσαμε μια όμορφη πειρατική χρονιά! Ενθουσιασμός και χαρά επικράτησε στην ομάδα!!

   Η αρχή έγινε με ένα παιχνίδι που βρήκα στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο Teachers Pay Teachers: " Ταίριαξε με τις σκιές" . Τύπωσα καρτέλες με αντικείμενα που μπορεί να υπάρχουν σε ένα πειρατικό. Τα αντικείμενα όμως αυτά φαίνονταν μόνο οι σκιές τους. Στη συνέχεια τύπωσα και τα ίδια αντικείμενα χρωματιστά. Τα παιδιά χωρίστηκαν ανά 2 σε 3 ομάδες. Κάθε ομάδα είχε μια καρτέλα και μπροστά τους γυρισμένες ανάποδα βρίσκονταν οι κάρτες. Τραβούσαν τυχαία μια κάρτα , αναγνώριζαν το αντικείμενο, λέγαμε στα αγγλικά αλλά και στα ελληνικά το όνομα του αντικειμένου και παρατηρούσαν αν είχαν στην καρτέλα τους τη σκιά από το αντικείμενο αυτό.

   Επίσης με τις χρωματιστές καρτέλες παίξαμε παιχνίδια μνήμης...Παρατηρήσαμε τα καρτελάκια και στη συνέχεια τα γυρίσαμε ανάποδα και προσπαθούσε το κάθε παιδάκι να μαντέψει ή /και να θυμηθεί που βρίσκονται τα ίδια και να τα κάνει ζευγάρι. 

   Επίσης προσπαθήσαμε να κάνουμε και αναπαραγωγή ίδιων μοτίβων..

   Και κάπως έτσι πέρασαν οι πρώτες 3 ημέρες!!  

   Θέλω να βεβαιώσω όλες τις μανούλες της τάξης μου ότι με κάποιο μαγικό τρόπο , ανεξήγητο στους περισσότερους που δεν ασχολούνται με το μαγικό επάγγελμα-λειτούργημα του δασκάλου, αγαπάμε τα παιδιά σας και τα νιώθουμε δικά μας παιδιά από την πρώτη στιγμή που τα αντικρίζουμε! Όπως και εσείς!! Σας βεβαιώνω πως οι στόχοι μας είναι κοινοί! Θέλουμε και εσείς και εγώ τα παιδιά να αγαπήσουν το ελληνικό σχολείο, να έρχονται με χαρά και να μάθουν! Εμπιστευτείτε με όμως στο κομμάτι της διδασκαλίας! Γνωρίζω πάρα πολύ καλά και μέσω της μέχρι τώρα εμπειρίας μου ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας μαθαίνουν ευκολότερα παίζοντας. Οτιδήποτε άλλο είναι βιασμός της παιδικής τους ηλικίας. Οι φωτοτυπίες, οι ασκήσεις και τα βιβλία όλα θα υπάρχουν αλλά υποστηρικτικά στο παιχνίδι. Στο τέλος του χρόνου σας εγγυώμαι ότι τα παιδιά σας θα έχουν όλες τις απαραίτητες βάσεις της ελληνικής γλώσσας. Κυρίως όμως θα έχουν αγαπήσει την ελληνική γλώσσα και συνεπώς θα είναι ευκολότερο για τα παιδιά σας να συνεχίσουν την εκμάθηση αυτής. 

" Θέλει "μεγάλη" καρδιά να διδάσκεις " μικρούλικα" μυαλουδάκια"




                   Καλό τετραήμερο!!!!!!!!!

          :-)