Από πέρσι φλέρταρα με την ιδέα της δημιουργίας δανειστικής βιβλιοθήκης στην τάξη μου. Καλά τα σχολικά βιβλία και οι ασκήσεις , αλλά όταν μιλάμε για παιδιά 4, 5 και 6 ετών όλο το μέσα μου ενίσταται στο να ακολουθήσω αυτή την τακτική .....
Σκεφτόμουν πως και τα ελληνόπουλα μαθαίνουν να διαβάζουν στα νηπιαγωγεία χωρίς όμως να έχουν υποχρεωτικά βιβλία, χωρίς ασκήσεις για το σπίτι, χωρίς τεστ, χωρίς άγχος και πίεση... Σκεφτόμουν πως στην Ελλάδα πετυχαίνουμε την κατάκτηση της γραφής και της ανάγνωσης χαλαρά, με τρόπο βιωματικό, με τρόπο αναδυόμενο που δε "βιάζει" τα παιδιά, αλλά προκαλεί το μυαλό τους, προσφέρει ερεθίσματα και φυσικά γίνεται με τρόπο παιγνιώδη που αρμόζει απόλυτα στην ηλικία τους.
Εδώ, όμως, το σύστημα είναι τελείως διαφορετικό. Ανταγωνιστικό από τις τάξεις κιόλας του Νηπιαγωγείου και ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας που δυστυχώς και μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ακόμα και στα σπίτια που οι γονείς είναι Έλληνες δεν τη χρησιμοποιούν, παρά ελάχιστα.
Πήρα λοιπόν απόφαση ότι το " πράγμα" εδώ δεν αλλάζει και αποφάσισα να σκεφτώ ρεαλιστικά και να κάνω τα παιδιά πέρα απ την επαφή τους με τα σχολικά βιβλία που είναι απαραίτητα, μιας και μιλάμε για εκμάθηση ξένης γλώσσας, να γνωρίσουν την πλούσια ελληνική παιδική λογοτεχνία φέρνοντάς τα σε ουσιαστική επαφή με τα βιβλία εκείνα που συνάδουν με την ηλικία τους.
Σε αυτό το σημείο χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς της περσινής μου τάξης που μου έβαλαν την ιδέα να ψάξω και να οργανώσω την ιδέα της δανειστικής βιβλιοθήκης και ιδιαίτερα στη Ράνια Πανικίδη που ήρθε σε επαφή με εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας. Ένα ακόμα ευχαριστώ στον αγαπημένο μου φίλο και απίστευτα ταλαντούχο εικονογράφο παιδικών βιβλίων Γιώργο Σγουρό και στις αγαπημένες φίλες - πια- αξιολογότατες συναδέλφους και εξαιρετικές συγγραφείς Γιολάντα Τσορώνη Γεωργιάδη και Κατερίνα Τζαβάρα για λόγους που ο καθένας/καθεμία ξέρει....
Οι πολύ όμορφες εικόνες που χρησιμοποιήσαμε για να φτιάξουμε τους κανόνες της βιβλιοθήκης μας είναι απ το blog " Μέσα σ ένα σεντουκάκι".
Όπως όταν πάμε επίσκεψη σε ένα σπίτι είμαστε ήσυχοι και χρησιμοποιούμε τους καλούς μας τρόπους, έτσι και όταν ερχόμαστε σε επαφή με τα βιβλία έχουμε αντίστοιχους κανόνες.
1. Δεν τα σκίζουμε.
2. Δεν τα μουτζουρώνουμε.
3. Δεν τα κακομεταχειριζόμαστε και δεν τα δανείζουμε σε αδέρφια και φίλους.
4. Τα προσέχουμε και τα σεβόμαστε. Δεν τρώμε ή πίνουμε πάνω στα βιβλία, δεν καθόμαστε πάνω τους , ούτε κοιμόμαστε μαζί τους. Χρησιμοποιούμε το σελιδοδείκτη μας για να θυμόμαστε τη σελίδα που έχουμε μείνει.
5. Τα φυλάμε στη βιβλιοθήκη μετά την ανάγνωση.
Η διαδικασία του δανεισμού είναι απλή...
Κάθε παιδάκι θα επιλέγει ποιο βιβλίο επιθυμεί να δανειστεί. Θα βάζει την ταυτότητά του στο φακελάκι εκείνο που έχει τη φωτογραφία από το παραμύθι που επέλεξε.Στη συνέχεια θα παίρνει το φάκελό του. Μέσα σε αυτόν θα υπάρχει ένα φύλλο εργασίας. Θα γράφει το όνομά του, την ημερομηνία δανεισμού και θα αντιγράφει τον τίτλο του παραμυθιού. Στο σπίτι θα διαβάζει με τη βοήθεια κάποιου ενήλικα το παραμύθι, θα το συζητάνε και η υποχρέωση που έχει είναι να ζωγραφίζει κάτι που το εντυπωσίασε απ την ιστορία που διάβασε στο φύλλο εργασίας που έχει μες στον φάκελό του. Κυριακή απόγευμα το κάθε παιδάκι θα μαζεύει την τσάντα του για το public school και θα βάζει μέσα και τη δανειστική βιβλιοθήκη του ελληνικού σχολείου. Όσο και να θέλει να δείξει το βιβλίο στους φίλους του στο αμερικάνικο σχολείο δε θα το κάνει για να μη χαθεί το ελληνικό βιβλίο.Την τσάντα τη φτιάχνει ο καθένας μόνος του, γιατί με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε υπεύθυνοι. Όποιο παιδάκι ξεχάσει να επιστρέψει το βιβλιο του τη Δευτέρα στο ελληνικό σχολείο την επόμενη εβδομάδα δεν έχει διακίωμα δανεισμού. Έχει , όπως είπαμε, ποινή!
Τα βιβλία που επέλεξα για πρώτη εβδομάδα είναι μικρά και φτηνά παραμυθάκια, καθώς ήθελα να δω την ανταπόκριση των παιδιών και των γονιών τους και δε μπορούσα να ρισκάρω δίνοντάς τους κατευθείαν τα καλά και πιο ακριβά παραμύθια. Δυστυχώς στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχουν ελληνικά βιβλία οπότε τα παραμύθια όλα είναι δικά μου , οπότε αν συμβεί κάτι και καταστραφούν ή χαθούν το κόστος επιβαρύνει εμένα. Γι αυτό και στη συμφωνία είναι πως αν κάτι τέτοιο συμβεί ο γονιός θα πρέπει να βρει με όποιο τρόπο μπορεί ένα ίδιο και να αντικαταστήσει αυτό που χάλασε ή χάθηκε.
Τέλος, για να ξεκινήσουμε όμορφα την πρώτη μας επαφή με τη δανειστική βιβλιοθήκη διαβάσαμε ένα όμορφο βιβλιοτράγουδο γεμάτο εικόνες του Γιώργου Κατσέλη. Το εξηγήσαμε , το ζωγραφίσαμε, το στολίσαμε στον τοίχο της βιβλιοθήκης μας .....
Είμαστε απόλυτα ενθουσιασμένοι με τη νέα μας συνήθεια... Ο δανεισμός ελληνικών βιβλίων, η φιλαναγνωσία και η επαφή με την ελληνική παιδική λογοτεχνία, η οποία είναι πολύ αξιόλογη πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολύ τα παιδιά στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας!
Σκεφτόμουν πως και τα ελληνόπουλα μαθαίνουν να διαβάζουν στα νηπιαγωγεία χωρίς όμως να έχουν υποχρεωτικά βιβλία, χωρίς ασκήσεις για το σπίτι, χωρίς τεστ, χωρίς άγχος και πίεση... Σκεφτόμουν πως στην Ελλάδα πετυχαίνουμε την κατάκτηση της γραφής και της ανάγνωσης χαλαρά, με τρόπο βιωματικό, με τρόπο αναδυόμενο που δε "βιάζει" τα παιδιά, αλλά προκαλεί το μυαλό τους, προσφέρει ερεθίσματα και φυσικά γίνεται με τρόπο παιγνιώδη που αρμόζει απόλυτα στην ηλικία τους.
Εδώ, όμως, το σύστημα είναι τελείως διαφορετικό. Ανταγωνιστικό από τις τάξεις κιόλας του Νηπιαγωγείου και ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας που δυστυχώς και μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ακόμα και στα σπίτια που οι γονείς είναι Έλληνες δεν τη χρησιμοποιούν, παρά ελάχιστα.
Πήρα λοιπόν απόφαση ότι το " πράγμα" εδώ δεν αλλάζει και αποφάσισα να σκεφτώ ρεαλιστικά και να κάνω τα παιδιά πέρα απ την επαφή τους με τα σχολικά βιβλία που είναι απαραίτητα, μιας και μιλάμε για εκμάθηση ξένης γλώσσας, να γνωρίσουν την πλούσια ελληνική παιδική λογοτεχνία φέρνοντάς τα σε ουσιαστική επαφή με τα βιβλία εκείνα που συνάδουν με την ηλικία τους.
Σε αυτό το σημείο χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς της περσινής μου τάξης που μου έβαλαν την ιδέα να ψάξω και να οργανώσω την ιδέα της δανειστικής βιβλιοθήκης και ιδιαίτερα στη Ράνια Πανικίδη που ήρθε σε επαφή με εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας. Ένα ακόμα ευχαριστώ στον αγαπημένο μου φίλο και απίστευτα ταλαντούχο εικονογράφο παιδικών βιβλίων Γιώργο Σγουρό και στις αγαπημένες φίλες - πια- αξιολογότατες συναδέλφους και εξαιρετικές συγγραφείς Γιολάντα Τσορώνη Γεωργιάδη και Κατερίνα Τζαβάρα για λόγους που ο καθένας/καθεμία ξέρει....
Οι δυσκολίες πολλές και διαφορετικές και συμπαράσταση καμία. Αυτοί όμως που με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά πως όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου σπάνια κάτι με αποσυντονίζει. Άλλωστε τα βιβλία τα είχα φέρει από Ελλάδα πληρώνοντας τρελό υπέρβαρο ( ! ) και δε θα τα άφηνα να πάνε χαμένα!!
Δυσκολία 1η: Έλλειψη βιβλιοθήκης
Τα βιβλία υπήρχαν, αλλά πού θα τα έβαζα αυτά τα βιβλία? Το μυαλό μου είχε κολλήσει στις ωραιότατες βιβλιοθήκες του ΟΣΚ στα ελληνικά νηπιαγωγεία ( ναι, είχε έρθει η ώρα να τις εκτιμήσω τρελά!!! ) Εδώ όμως κάτι τέτοιο δεν υπήρχε, όπως επίσης δεν υπήρχε και η δυνατότητα να αγοράσει είτε το σχολείο ή εγώ κάποια άλλη βιβλιοθήκη όπως την είχα κατά νου. Σε μια ύστατη προσπάθεια αγόρασα ξύλα με σκοπό να τη φτιάξω μόνη μου
( χαχαχαχαχα....εδώ γελάμε!! ) ή να βάλω κάποιον να μου τη φτιάξει... Έτσι λοιπόν τη σχεδίασα και όπως φαντάζεστε έμεινε εκεί.... Στο σχέδιο!! Στην τάξη ίσα που χωράμε καθιστοί...Πού θα έβαζα ένα έπιπλο ακόμα; Το άγιο Pinterest έδωσε τη λύση και η βιβλιοθήκη φτιάχτηκε ....με χαρτόνι στον τοίχο...
Ένα μπλε χαρτόνι κολλημένο στον τοίχο, το πουλί σύμβολο της γνώσης - λατρεμένη κουκουβάγια και οι τίτλοι των παραμυθιών με εκτυπωμένα τα εξώφυλλα κολλημένα πάνω σε χρωματιστές, χάρτνες θήκες cd! Βιβλιοθήκη έτοιμη!!
Δυσκολία 2η: Οι Κασσάνδρες που έλεγαν πως τα βιβλία θα χαλάσουν, πως τα παιδιά δε θα συνεργαστούν, δε θα τα προσέχουν...δεν..δεν...δεν....
Σε αυτά λόγω χαρακτήρα ανέκαθεν έκλεινα και κλείνω τα αυτιά μου. Πιστεύω ακράδαντα πως τα παιδιά χρειάζονται όρια και ξεκάθαρες συμφωνίες. Πιστεύω πως αν δώσεις απλές εξηγήσεις και σαφή μηνύματα και αν επικοινωνήσεις όλα όσα θέλεις να πετύχεις και κάνεις συνεργούς ΚΑΙ τους γονείς δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχεις. Με αυτό το σκεπτικό την προηγούμενη εβδομάδα στη συνάντηση που είχα με τους γονείς τους ενημέρωσα και τους μοίρασα και φυλλάδια που εξηγούσε αφενός το στόχο της βιβλιοθήκης και αφετέρου τη διαδικασία δανεισμού.
Με τα παιδιά βάλαμε 5 απλούς κανόνες και υπογράψαμε το συμβόλαιό μας. Αυτό τους άρεσε πολύ γιατί ένιωσαν μεγάλοι κι έδωσε κύρος στη συμφωνία μας!
Οι πολύ όμορφες εικόνες που χρησιμοποιήσαμε για να φτιάξουμε τους κανόνες της βιβλιοθήκης μας είναι απ το blog " Μέσα σ ένα σεντουκάκι".
Τις εικόνες θα τις βρείτε εδώ.. Άννα Μαρκάκη |
1. Δεν τα σκίζουμε.
2. Δεν τα μουτζουρώνουμε.
3. Δεν τα κακομεταχειριζόμαστε και δεν τα δανείζουμε σε αδέρφια και φίλους.
4. Τα προσέχουμε και τα σεβόμαστε. Δεν τρώμε ή πίνουμε πάνω στα βιβλία, δεν καθόμαστε πάνω τους , ούτε κοιμόμαστε μαζί τους. Χρησιμοποιούμε το σελιδοδείκτη μας για να θυμόμαστε τη σελίδα που έχουμε μείνει.
5. Τα φυλάμε στη βιβλιοθήκη μετά την ανάγνωση.
5 δαχτυλάκια...5 κανόνες... |
Λέμε τους κανόνες και τους κολλάμε στα δαχτυλάκια .... |
....ανάλογα ποιον θεωρούμε πιο σημαντικό.. |
Βρήκαμε από την Ανθή Ζήση και μια ωραία αφίσα με όλους τους κανόνες μαζεμένους και την κολλήσαμε πάνω πάνω μαζί με την κουκοβάγια για να έχουμε πάντα στο νου μας τους καλούς μας τρόπους όταν συναναστρεφόμαστε βιβλία! Ήταν παράκληση των παιδιών με το γάντι και τους κανόνες να παίζουμε καμιά φορά...
Έπειτα για να μην τύχει και ξεχάσουμε ποτέ το πως συμπεριφερόμαστε στα βιβλία ζωγραφίσαμε και φτιάξαμε τους κανόνες σε μπρελόκ.... Να τους έχουμε σε μπρελόκ πάντα μαζί, όπως έχει η μαμά τα κλειδιά πάντα μαζί της.
Η διαδικασία του δανεισμού είναι απλή...
Κάθε παιδάκι θα επιλέγει ποιο βιβλίο επιθυμεί να δανειστεί. Θα βάζει την ταυτότητά του στο φακελάκι εκείνο που έχει τη φωτογραφία από το παραμύθι που επέλεξε.Στη συνέχεια θα παίρνει το φάκελό του. Μέσα σε αυτόν θα υπάρχει ένα φύλλο εργασίας. Θα γράφει το όνομά του, την ημερομηνία δανεισμού και θα αντιγράφει τον τίτλο του παραμυθιού. Στο σπίτι θα διαβάζει με τη βοήθεια κάποιου ενήλικα το παραμύθι, θα το συζητάνε και η υποχρέωση που έχει είναι να ζωγραφίζει κάτι που το εντυπωσίασε απ την ιστορία που διάβασε στο φύλλο εργασίας που έχει μες στον φάκελό του. Κυριακή απόγευμα το κάθε παιδάκι θα μαζεύει την τσάντα του για το public school και θα βάζει μέσα και τη δανειστική βιβλιοθήκη του ελληνικού σχολείου. Όσο και να θέλει να δείξει το βιβλίο στους φίλους του στο αμερικάνικο σχολείο δε θα το κάνει για να μη χαθεί το ελληνικό βιβλίο.Την τσάντα τη φτιάχνει ο καθένας μόνος του, γιατί με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε υπεύθυνοι. Όποιο παιδάκι ξεχάσει να επιστρέψει το βιβλιο του τη Δευτέρα στο ελληνικό σχολείο την επόμενη εβδομάδα δεν έχει διακίωμα δανεισμού. Έχει , όπως είπαμε, ποινή!
Τέλος, για να ξεκινήσουμε όμορφα την πρώτη μας επαφή με τη δανειστική βιβλιοθήκη διαβάσαμε ένα όμορφο βιβλιοτράγουδο γεμάτο εικόνες του Γιώργου Κατσέλη. Το εξηγήσαμε , το ζωγραφίσαμε, το στολίσαμε στον τοίχο της βιβλιοθήκης μας .....
Είμαστε απόλυτα ενθουσιασμένοι με τη νέα μας συνήθεια... Ο δανεισμός ελληνικών βιβλίων, η φιλαναγνωσία και η επαφή με την ελληνική παιδική λογοτεχνία, η οποία είναι πολύ αξιόλογη πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολύ τα παιδιά στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας!
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή εμείς θα διαβάζουμε ελληνικά.....
...........εσείς;;;;;
Για άλλη μια φορά μας κάνεις τόσο πέρηφανες!!!!Γιωτούλα μου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννη μου..... <3
ΔιαγραφήΜπράβο σου, Γιωτάκι!!!!!!!!!!! για τις προσπάθειες σου και για τη δουλειά που κάνεις με τα ελληνόπουλα!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Κατερινιώ μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΖΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ!!!ΚΑΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΓΙΩΤΑ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΤΣΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή