28η Οκτωβρίου σήμερα και γιορτάζει όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και ο ελληνισμός από άκρη σε άκρη.
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη σε εκείνους τους ήρωες που πολέμησαν στα αλβανικά βουνά με ανδρεία και γενναιότητα και έδωσαν τη ζωή τους για τη δική μας ελευθερία. Ο τρόπος όμως προσέγγισης υπήρξε αρκετά διαφορετικός από άλλες χρονιές. Φέτος οι στρατιώτες μας έφεραν σε επαφή με τα σχήματα.
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη σε εκείνους τους ήρωες που πολέμησαν στα αλβανικά βουνά με ανδρεία και γενναιότητα και έδωσαν τη ζωή τους για τη δική μας ελευθερία. Ο τρόπος όμως προσέγγισης υπήρξε αρκετά διαφορετικός από άλλες χρονιές. Φέτος οι στρατιώτες μας έφεραν σε επαφή με τα σχήματα.
Σκόρπισα στα θρανία διάφορα σχήματα, τα οποία όμως αν τα συνθέταμε θα σχηματιζόταν ένας φαντάρος- ήρωας πολεμιστής από το 1940. Τα παιδιά προσπάθησαν να θυμηθούν τις ονομασίες των σχημάτων στα ελληνικά, επεξεργάστηκαν τα σχήματα, παρατήρησαν τα χρώματα, κατηγοριοποίησαν τα ίδια σχήματα, ομαδοποίησαν τα σχήματα ανά χρώμα και ανά μέγεθος και τελικά προσπαθήσαμε να δώσουμε μορφή στο στρατιωτάκι μας.
Κύκλος για το κεφάλι, τετράγωνο για το σώμα, ορθογώνιο για τα χεράκια, το παντελόνι και τη ζώνη του στρατιώτη, τρίγωνο για το καπέλο και μικρά κυκλάκια για τα παπούτσια του. Φυσικά δεν παραλείψαμε να του βάλουμε καρδιά, αφού για να είναι Έλληνας στρατιώτης θα είχε την Ελλάδα στην καρδιά του και ένα αστεράκι σαν μετάλλιο για να του πούμε μπράβο που πολέμησε γενναία για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι!!
Τα παιδιά βέβαια εντυπωσιάστηκαν από την όψη του στρατιώτη. Γιατί δε χαμογελάει; Πονάει; Πεινάει; Έχασε κάτι; Και εκεί που δεν το περίμενα ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με το γιατί φαίνεται λυπημένος, τι νιώθει, πως θα νιώθαμε εμείς στη θέση του, πως θα μας φαινόταν αν έπρεπε να ζήσουμε μακρυά από τη μαμά και το μπαμπά, τι μας στερεί ο πόλεμος, που κοιμόντουσαν οι στρατιώτες, τι έτρωγαν και πως ήταν η ζωή τους...Ακούστηκαν πολύ σωστές και σοφές απόψεις από αυτές που με αφοπλιστική ειλικρίνεια εκφράζουν τα παιδιά... Ο πόλεμος δε μας αφήνει να πάμε σχολείο... Δε μπορούμε να παίξουμε... Χαλάνε τα πάρκα.... Πεθαίνουν τα ζώα... Δεν έχουμε φίλους.. Μπορεί ο στρατιώτης να θέλει τη μαμά του... Μπορεί να κρυώνει και να πεινάει....Μπορεί να θέλεί να πάει στο πάρκο και να παίξει μπάλλα με τους φίλους του....Ο στρατιώτης μπορεί να φοβάται... Μπορεί να είναι θυμωμένος.... Μπορεί να νιώθει μοναξιά...Όχι, ο πόλεμος σίγουρα είναι πολύ κακός!!!
Στο τέλος μοίρασα στα παιδιά χαρτιά και ψαλίδια και ετοιμάσαμε ο καθένας το φανταράκι του για να θυμόμαστε πάντα τους ήρωες της 28ης Οκτωβρίου και συγχρόνως να μην ξεχνάμε και τα σχήματα.
Και του χρόνου με υγεία !!!
:-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου