Η γιορτή του μπαμπά!!

   Κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ξημερώνει μια ημέρα πολύ ξεχωριστή... Όσο ξεχωριστή μπορεί να είναι μια ημέρα όταν γιορτάζει κάποιος που αγαπάμε πάρα πολύ, κάποιος που είναι πάντα στο πλευρό μας από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας για να μας συμβουλεύσει, να μας ακούσει, να μας ενθαρρύνει, να παίξει μαζί μας, να μας βοηθήσει στα μαθήματα, να μας υπερασπιστεί στους καβγάδες, αλλά και να μας μαλώσει και να μας νουθετήσει όποτε αυτό χρειαστεί! Γιορτάζει ο μπαμπάς!! 

21 Ιουνίου 2015:

Γιορτάζει ο πρώτος ήρωας κάθε γιου και η πρώτη και παντοτινή αγάπη κάθε κόρης ! 

   Η γιορτή του πατέρα μέχρι πρόσφατα δεν ήταν τόσο διαδεδομένη. Λες και οι μπαμπάδες προσφέρουν λιγότερα στα παιδιά τους ή τα αγαπάνε λιγότερο. Ή ακόμα λες και τα παιδιά αγαπούν τους μπαμπάδες λιγότερο. Τα τελευταία όμως χρόνια έχω την τύχη να συναναστρέφομαι μπαμπάδες μαθητών μου που ζουν τα παιδιά τους, περνούν χρόνο ποιοτικό μαζί τους , νοιάζονται για την ουσία και όχι μόνο για το πως θα τους καλύψουν ανάγκες υλικές. Και γω μέσα μου χαίρομαι και καμαρώνω γιατί προσφέρουν στα παιδιά τους όμορφες αναμνήσεις, εμπειρίες ζωής που θα τις έχουν πολύτιμη αποσκευή στη βαλίτσα της ζωής τους όσα χρόνια και να περάσουν , όπως ακριβώς κουβαλώ εγώ ακόμα και τώρα όλα όσα έχω ζήσει και έχω μοιραστεί με το μπαμπά μου! 

   Οι προηγούμενες ημέρες, λοιπόν,  ήταν αφιερωμένες δικαιωματικά στο μπαμπά.... Συζητήσαμε για τους μπαμπάδες μας.... Πως τον λένε, ποια είναι τα ενδιαφέροντά του, τι δουλειά κάνει, πως περνά τον ελεύθερο χρόνο του, ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα, φαγητό, πως μας φωνάζει χαιδευτικά ( εμένα, τα αδέρφια μου, τη μαμά...) τι μου αρέσει να κάνω μαζί με τον μπαμπά μου, τι δεν του αρέσει να κάνω, πως αντιδρά όταν χαίρεται και πως όταν στεναχωριέται ή θυμώνει... Τα παιδιά είχαν πολύ ωραίες ιστορίες να διηγηθούν από την καθημερινότητα με τον μπαμπά τους... αστείες, συγκινητικές, γλυκές... Όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να διηγούνται!

   Περιγράψαμε ο καθένας το μπαμπά του.. πώς είναι εξωτερικά....Ψηλός , κοντός, με κοιλιά, με μουστάκι, με μούσια που γαργαλάνε όταν μας φιλάει, με γκρίζα μαλλιά, με καστανά μαλλιά....Μοιάζει ο ένας μπαμπάς με τον άλλο; 

Έπειτα βρήκαμε και κάποια γνωρίσματα του χαρακτήρα τους.... Είναι καλός, υπομονετικός, δουλευταράς ( όλοι οι μπαμπάδες της τάξης μας είναι δουλευταράδες!! ), αστείος, cool 

( χαλαρός), όμορφος, δυνατός, δε φοβάται τίποτα, αν ήταν ήρωας θα ήταν κάτι μεταξύ Σουπερμαν και Μπατμαν και κάποιους άλλους που  δεν τους ξέρω........ Είναι τίμιος, δε λέει ψέματα, δε μας χαλάει χατίρι ποτέ και έχει ΠΑΝΤΑ όρεξη για να παίξουμε!!!!! Συμπεράναμε πως μπορεί εξωτερικά οι μπαμπάδες μας να μη μοιάζουν, αλλά στα στοιχεία του χαρακτήρα τους μοιάζουν πολύ!!!! 

   Και μετά αφήσαμε τις κουβέντες και πιάσαμε δουλειά..... Pinterest και παιδικός πλανήτης πήραν φωτιά προκειμένου να πάρουμε ιδέες και να φτιάξουμε το ενθύμιο-δωράκι για το μπαμπά μας!!

Παλαμο- μπαμπάδες

   Με το αποτύπωμα του χεριού της κυρίας που είναι μεγαλύτερο κάναμε τον παλαμο μπαμπά μας... Είχαμε κάνει και μια παλαμο μανούλα στη γιορτή της μητέρας και μας άρεσε, οπότε τώρα τους κάναμε ζευγάρι... Ζωγραφίσαμε τα χαρακτηριστικά του, του βάλαμε γραβάτα και καπέλο και έτοιμος ένας γλυκός μπαμπούλης....

   "Εγώ και ο μπαμπάς μου"

   Ζωγραφίσαμε σκηνές από την καθημερινότητά μας με το μπαμπά μας... Η ζωγραφιά μας είχε τον τίτλο " Ο μπαμπάς μου κι εγώ" και τα παιδιά μετέφεραν σε εικόνα όλα όσα κάνουν με το μπαμπά τους, πως τους αρέσει να περνούν το χρόνο τους μαζί του και με τι έχουν συνδυασμένο το πρόσωπο του "πατέρα". Δε θα σταματήσω να λέω - παίρνοντας το ρίσκο να γίνω γραφική- πόσο με συγκινεί ο τρόπος και η προσήλωση με την οποία δουλεύουν τα παιδιά όταν ετοιμάζουν κάτι για άτομα που αγαπούν πολύ!!!

Η γραβάτα του μπαμπά μου...

   Έπειτα γράψαμε όλα όσα συζητήσαμε για το μπαμπά σε μια όμορφη γραβάτα, που πιστεύω ότι θα κάνει πολλούς μπαμπάδες να γελάσουν αλλά και να συγκινηθούν.... 

( δυστυχώς δεν έχω φωτογραφήσει όλες τις εργασίες των παιδών, γιατί ξέμεινα πάλι από χωρό αποθήκευσης στο κινητό...... ) Το φύλλο εργασίας ανήκει στην Ανθή Ζήση , την οποία για ακόμα μία φορά ευχαριστώ!!

Η  καρτούλα μας

   Στο τέλος φιλοτεχνήσαμε μια όμορφη κάρτα που πολυκυκλοφορεί στο διαδίκτυο, αλλά δεν την είχα κάνει ποτέ, και βρήκα την ευκαιρία φέτος, μέσα στην οποία γράψαμε λίγα λογάκια από την καρδιά μας για τον μπαμπά μας...

   Τα αναμνηστικά μας δωράκια είναι έτοιμα για να τα προσφέρουμε με όλη μας την αγάπη ο καθένας στο μπαμπά του μαζί με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί για όλα όσα μας προσφέρει ο γλυκός μας πατερούλης καθημερινά!!

* Εννοείται πως αυτή μου η ανάρτηση είναι για τον daddy μου...

Στο μπαμπά μου....

Που με έμαθε να κάνω ποδήλατο και πατίνια... Που με πήγαινε κάθε Κυριακή στην παιδική χαρά. ..Που ταξίδεψε όλη τη διαδρομή πίσω στο χωριό όταν ήμουν μικρούλα για να με πάρει γιατί έκλαιγα.. Που με έκανε να σιχαθώ τα μαθηματικά... Που με έκανε να πιστέψω σε μένα.. Που με έμαθε πως όλα τα πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο είναι πολύτιμα και πρέπει να τα σέβεσαι... Που με έκανε να " πατάω" γερά στα πόδια μου και να φτάνω ως εκεί που φτάνει ο ίσκιος μου... Που με έμαθε να ονειρεύομαι και να έχω στόχους.. Που άφησε τη δουλειά του για να με στηρίξει στον πρώτο μου χωρισμό όταν ήμουν φοιτήτρια στα Γιάννενα.. Που με  έμαθε πως οι πραγματικοί άντρες και λένε τι νιώθουν και κλαίνε...Που με έμαθε πως η αγάπη θέλει θυσίες και από τους δύο... Που αγαπώντας τη μαμά μου τόσο πολύ κατάλαβα πως πρέπει να είναι ο σωστός σύντροφος και πως πρέπει να φέρεται... Που με πηγαινοέφερνε σε εκείνο το χωριό κάπου στην Αττική εκείνη τη δύσκολη σχολική χρονιά.... Στο μπαμπά μου που μαλώνουμε σαν τα " κοκόρια" όπως λέει η μαμά, αλλά αν δεν τα βρούμε δε μπορεί κανείς μας να κοιμηθεί το βράδυ... Που προσφέρει και δίνει σε όλους γιατί έτσι είναι ο Μενέλαος...Που έχει όρεξη και κέφι για τη ζωή και που ποτέ δεν τον έχω ακούσει να λέει " δε μπορώ"!! Που είναι το στήριγμά μου και όσο είναι δίπλα μου δε φοβάμαι και ξέρω πως όλα θα πάνε καλά....Που μπήκε στο αεροπλάνο να έρθει στην Αμερική  να με δει και ας φοβάται τα αεροπλάνα και ας μην το λέει....Ξέρω εγώ, γιατί και γω φοβάμαι!! Γιατί μεγαλώνοντας ο χαρακτήρας μου είναι ίδιος με τον δικό του σε όλα.....στην προσφορά, στο γέλιο, στη χαρά, στη δημιουργία... έτσι λένε όλοι...πως είμαι ίδια ο πατέρας μου και γω χαίρομαι γι αυτό!!!  Γιατί θέλει ταλέντο να είσαι πραγματικός μπαμπάς και όχι απλά πατέρας... Γιατί έναν τέτοιο μπαμπά θέλω για τα παιδιά μου κι εγώ.... Σ αγαπάω daddy!!!! 

" Το σπουδαιότερο δώρο μου ήρθε από το Θεό και τον αποκαλώ " μπαμπά"!!

Τελετή Αποφοίτησης και γιορτή λήξης σχολικής χρονιάς 2014-2015

   Το Σάββατο 13 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η τελετή αποφοίτησης της 8ης τάξης του ελληνικού σχολείου της Αγίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, καθώς επίσης και η γιορτή λήξης του σχολικού έτους.

   Από νωρίς το απόγευμα οι εκπαιδευτικοί είχαν φτάσει στο σχολείο που φιλοξένησε τη γιορτή μας, προκειμένου να στήσουμε τα σκηνικά που με πολύ μεράκι και προσωπική δουλειά φιλοτέχνησα μαζί με την αγαπημένη συνάδελφο Αλαξάνδρα Μπούνταλη. Ειδικές και μεγάλες ευχαριστίες στη συνάδελφο Ραλλού Καραγιάννη, γιατί χωρίς τη σημαντική της βοήθεια δε θα μπορούσαμε να είχαμε τελειώσει καμία κατασκευή.

   Η γιορτή ξεκίνησε με τα παιδιά και το προσωπικό του σχολείου να κάνουμε όλοι μαζί προσευχή επί σκηνής  και να τραγουδάμε τους εθνικούς ύμνους των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας.

   Οι γονείς , οι συγγενείς και οι φίλοι των μαθητών τίμησαν όλους μας με την παρουσία τους στην αποχαιρετιστήρια αυτή γιορτή του σχολείου μας.

   Πριν ξεκινήσει η γιορτή λήξης πραγματοποιήθηκε η τελετή αποφοίτησης με τον κόσμο να δίνει το πιο θερμό χειροκρότημα στους μαθητές της 8ης.

   Και ενώ στη σκηνή συνέβαιναν όλα αυτά τα όμορφα, εμείς στα παρασκήνια περνούσαμε το χρόνο μας με αγκαλιές, φιλιά και σέλφι φωτογραφίες.

Με τις συναδέλφους Αλεξάνδρα και Γαβριέλα

   Η φετινή γιορτή ήταν αφιερωμένη στα πανέμορφα νησιά της Ελλάδας. Τα παιδιά με τα ποιήματα και τα τραγούδια τους ταξίδεψαν όλους τους θεατές σε ένα πανέμορφο νοσταλγικό ταξίδι στα καταπράσινα , πανέμορφα Επτάνησα, στα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια των Κυκλαδίτικων νησιών, στο Αιγαίο Πέλαγος και στα Δωδεκάνησα, στα πλούσια σε ιστορία νησάκια του Αργοσαρωνικού, στη λεβεντογέννα Κρήτη αλλά και στην πολύπαθη Κύπρο.

   Οι μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης του σχολείου , από τους μικρούς μαθητές του παιδικού σταθμού και του Νηπιαγωγείου μέχρι τους τελειόφοιτους της 8ης, κατάφεραν με τα καθαρά ελληνικά τους και τον όμορφο λόγο τους να σταθούν απέναντι στο κοινό, να ξεπεράσουν το άγχος τους και να αποσπάσουν το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου. Κατάφεραν να περάσουν το μήνυμα πως, παρά τη μεγάλη χιλιομετρική απόσταση που μας χωρίζει από την πατρίδα Ελλάδα, η καρδιά μας χτυπάει ελληνικά και η προσπάθεια που καταβάλλεται είναι τεράστια προκειμένου να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα, ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία της πατρίδας μας, η θρησκευτική μας συνείδηση, το ήθος και το φιλότιμο που διακρίνει τους Έλληνες όπου και αν αυτοί βρεθούν.

   Ο κόσμος χειροκρότησε δυνατά τους λιλιπούτειους μαθητές του παιδικού σταθμού, οι οποίοι μας ταξίδεψαν στις Κυκλάδες. Είπαν τα ποιηματάκια τους, μας θύμισαν ονομαστικά τα νησιά που απαρτίζουν τις υπέροχες Κυκλάδες, τραγούδησαν και χόρεψαν. Στο τέλος με μεγάλο καμάρι έλαβαν και τα ενδεικτικά τους.

   Έπειτα στη σκήνη ανέβηκαν τα παιδιά του Νηπιαγωγείου και της Α΄τάξης του απογευματινού σχολείου. Με μεγάλο κέφι παρέσυραν τους θεατές σε ένα ταξίδι στα μαγευτικά Επτάνησα. Οφείλω ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά μου, γιατί άντεξαν τις συνεχείς πρόβες παρά την κούρασή τους και τα πήγαν υπέροχα! Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε και με το παραπάνω κατά γενική ομολογία !! Ήταν όμως ξεχωριστή χαρά για μένα, γιατί ξανασυνεργάστηκα και με τα περσινά μου παιδιά, τις πρώτες μου αγάπες και παντοτινές, όπως τους αποκαλώ και τη δασκάλα τους την κ. Κατερίνα Τσαρουχά!

   Τα σχόλια όσων παρακολούθησαν τη γιορτή μας ήταν ιδιαίτερα θετικά για την υψηλή ποιότητα εκπαίδευσης που παρέχουν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου , οι οποίοι με πολύ ζήλο, μεράκι και αφοσίωση στέκονται δίπλα στο σχολείο και στους μαθητές και προσπαθούν να προσφέρουν το βέλτιστο.

   Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής π. Ιερόθεος Ζαχαρής, η διευθύντρια του παιδικού σταθμού κ. Βασιλική Φιλιώτη, η κ. Ανδριάνα Φιλιώτη, εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Αμερικής, ο διευθυντής του Ελληνικού απογευματινού σχολείου πατέρας Ευγένιος Καλαφάτης,  ο δρ. Σπύρος Κατσιφής καθώς και η κ. Καρολίνα Χατζηνικολάου, εκπρόσωπος του Συντονιστικού Γραφείου Ελληνικής εκπαίδευσης Νέας Υόρκης.

   Στην ίδια εκδήλωση τιμήθηκε σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης  από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιερόθεο και την κ. Βασιλική Φιλιώτη, διευθύντρια του παιδικού σταθμού, η παιδαγωγός Αλεξάνδρα Μπούνταλη. Η Αλεξάνδρα πέρα απ το ότι είναι μια αγαπημένη συνάδελφος , διαθέτει απερίγραπτο ήθος, μεγάλη συναδελφικότητα, είναι άξια παιδαγωγός και είναι πια λατρεμένη φίλη για μένα!!!

   Ήταν μια πολύ όμορφη και συγκινητική βραδιά και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια εξίσου όμορφη χρονιά για μένα!! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους υπέροχους γονείς των μαθητών μου για την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε. Το μεγαλύτερο όμως ευχαριστώ το κρατάω κάθε τέτοια εποχή πάντα για τα παιδιά μου. Ειδικά φέτος, αυτή η καταπληκτική ομάδα με συντρόφεψε σε αξέχαστες διαδρομές βηματίζοντας σε "ελληνικά μονοπάτια".. Τόσο μακρυά από την Ελλάδα, αλλά συγχρόνως τόσο κοντά....

   Καλή πρόδο παιδιά!!! Φέτος είμαι σίγουρη πως περισσότερα διδάχτηκα εγώ από εσάς, παρά σας δίδαξα!!! Σας ευχαριστώ και θα σας αγαπώ πάντα!!
   Πάμε για φινάλε σχολικής χρονιάς χαλαρώνοντας τώρα.....

                                                                                                             :-)