Κάθε χρόνο τέτοια μέρα
γιορτάζει η πατρίδα και οι απανταχού Έλληνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουμε το μοναδικό
ΟΧΙ που δείχνει όλο το μεγαλείο και τη δύναμη της φυλής μας, όλη την τόλμη και την υπερηφάνεια που κρύβει μέσα της η ελληνική ψυχή.
Στα σχολεία της ομογένειας ακούγεται με περίσσεια περηφάνια ο
εθνικός ύμνος και προετοιμάζονται
γιορτές με κάθε επισημότητα για να θυμούνται οι γονείς και οι παππούδες και να μαθαίνουν οι μικρότερες γενιές.
Έτσι και εμείς μπήκαμε σε ρυθμούς εορταστικούς από αρκετά νωρίς.
Στον
παιδικό σταθμό, όπου οι ηλικίες των μαθητών κυμαίνονται από 2,5-4 ετών, προσεγγίσαμε τη γιορτή του ΟΧΙ περισσότερο μέσα από την τέχνη και τις κατασκευές. Ζωγραφίσαμε, κόψαμε, κολλήσαμε, συνθέσαμε τα γραμματάκια του ΟΧΙ, μάθαμε τραγουδάκια και ποιήματα.
Παρατηρήσαμε την
ελληνική σημαία. Μετρήσαμε τις γραμμούλες, τα τετραγωνάκια, παρατηρήσαμε τα χρώματα και τη συγκρίναμε με την άλλη σημαία που έχουμε στην τάξη μας, αυτήν της Αμερικής. Η ελληνική σημαία έχει χρώμα γαλανό όπως ο ουρανός και η θάλασσα και λευκό όπως ο αφρός, τα σύννεφα και τα περιστέρια της ειρήνης. Η αφορμή δόθηκε. Χρώματα μοιράστηκαν, μανίκια σηκώθηκαν και είμαστε έτοιμοι με τις παλαμίτσες να φτιάξουμε
περιστέρια της ειρήνης που θα πετάνε σε ελεύθερο γαλανό ουρανό (ιδέα από το pinterest).
Έπειτα ζωγραφίσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε τις δικές μας ελληνικές σημαιούλες ...
Ενώσαμε τα μέρη και φτιάξαμε τα δικά μας στρατιωτάκια. Σκοπός της δραστηριότητας φυσικά δεν ήταν να κόψουν τα παιδιά. Στην ηλικία των 3, Οκτώβρη μήνα ακόμα προσπαθούμε να ελέγξουμε το χέρι μας χρησιμοποιώντας μαρκαδόρους και κηρομπογιές. Με αυτό τον τρόπο κάναμε επανάληψη τα μέρη του σώματος που δουλεύαμε το προηγούμενο διάστημα και προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου των φαντάρων μας.
Με τη συνάδελφο που είμαστε μαζί στον παιδικό, την Αλέξάνδρα, έχουμε την ίδια τρέλλα. Ίσως γι αυτό μας αρέσει τόσο πολύ να δουλεύουμε παρέα. Μας αρέσει να δίνουμε ερεθίσματα στα παιδιά όσο μικρά και να είναι γιατί θεωρούμε πως όσο περίπλοκη και αν φαίνεται μια δραστηριότητα πάντα κάτι μένει από αυτά που τους λέμε και που κάνουμε. Κόψαμε λοιπόν τα γραμματάκια του ΟΧΙ. Προφέροντας με έντονο τρόπο το κάθε γράμμα
( φωνήεν) το σχηματίσαμε με το στόμα μας. Το φτιάξαμε με τα δαχτυλάκια μας, το δείξαμε με το σώμα μας. Έπειτα το γράψαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι. Το κάθε παιδί πήρε τα 3 γραμματάκια και προσπάθησε να τα βάλει στη σειρά για να γράψει το ΟΧΙ. Από αριστερά προς τα δεξιά, ανάποδα, από πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα πάνω. Στο τέλος φτιάξαμε ένα ΟΧΙ-παιδάκι που βρήκαμε στο pinterest και που πολλοί συνάδελφοι έχουν κάνει και το λατρέψαμε και εμείς. Βάλαμε μάτια, μύτη, στόμα, μαλλάκια και στρατιωτικό καπέλο στο πρόσωπό του και ιδού....
Και κάπως έτσι στολίστηκε η τάξη του παιδικού σταθμού....
Με τα πιο μεγάλα παιδιά του απογευματινού τμήματος η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου προσεγγίστηκε κάπως διαφορετικά. Τα παιδιά ήξεραν την ιστορία, θυμόντουσαν τα γεγονότα οπότε, αφού διαβάσαμε το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά "το έπος του '40", κάναμε μια ωραία συζήτηση
γιατί ήθελαν οι Ιταλοί την πατρίδα μας (μια ιδέα από τη φίλη μου
Ελένη Pitsina που τη λάτρεψα και ήθελα να τη φέρω στην τάξη μου και να καταγράψω και τις απόψεις των δικών μου παιδιών της ομογένειας).
Έπιετα ξεκίνησε μια πολύ ωραία συζήτηση για την ειρήνη και όλα τα όμορφα που μπορούμε να κάνουμε με καθεστώς ειρήνης. Σκοπός ήταν να προάγουμε τον προφορικό λόγο, να κάνουμε ολοκληρωμένες προτάσεις, να μάθουμε να συζητάμε σωστά χωρίς να διακόπτουμε ή να φωνάζουμε για να ακουστούμε. Με πλάγιο τρόπο είδαμε τον τρόπο που γίνεται μια όμορφη δημοκρατική συζήτηση! Φανταστήκαμε την ειρήνη , θυμηθήκαμε το σύμβολό της και έτσι στολίστηκε ο κεντρικός πίνακας της τάξης μας.
Έπειτα αξιοποιήσαμε την
κατασκευή του φαντάρου της φίλης
Έλενας Μακρή. Τα παιδιά καταχάρηκαν την κατασκευή, αλλά μιας και δεν είμαστε στο νηπιαγωγείο τους έβαλα να σκεφτούν πως μπορεί να νιώθει ένας στρατιώτης που πολεμάει για την ελευθερία και για την πατρίδα του. Πως μπορεί να νιώθει που ζει μέσα στο κρύο μακρυά από το σπίτι του και την οικογένειά του. Αν θα έγραφε ένα γράμμα στους δικούς του τι θα τους έλεγε; Έτσι γίναμε όλοι στρατιώτες και γράψαμε ο καθένας σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο
γράμμα από το μέτωπο. Έλενα σε ευχαριστώ για ακόμα μία φορά για την ιδέα....Εμείς την πήγαμε ένα βηματάκι πιο πέρα!!! Καταευχαριστηθήκαμε τη δραστηριότητα!!
 |
| Παρέλαση αρχίζει στρατιώτες προχωρούν.... |
 |
| Της Φωτεινής το στρατιωτάκι "έχασε" κυριολεκτικά το χέρι του....Ανάπηρος πολέμου λοιπόν... |
Στο τέλος παίξαμε παιχνίδια με θέμα την 28η Οκτωβρίου...
Παίξαμε τρίλιζα με ελληνικές σημαίες και στρατιωτάκια.... Τρίλιζα με εικόνες από το βιβλίο "το έπος του '40" ( τα παιδιά έπρεπε να σχηματίσουν τρίλιζα βάζοντας τρεις φωτογραφίες-σελίδες του βιβλίου στη σειρά με την οποία έγιναν τα γεγονότα. Σκοπός ήταν να διατηρείται η αλληλουχία και η συνέχεια των γεγονότων. Δλδ να ξέρουν τα παιδιά παίρνοντας μια οποιαδήποτε εικόνα-σελίδα ποια ή ποιες είναι οι επόμενες) και στο τέλος φτιάξαμε λεζάντες για τις σελίδες του βιβλίου με τις οποίες παίξαμε, λέγοντας και γράφοντας ξανά την ιστορία με δικά μας λόγια.
 |
| Τρίλιζα με τις σελίδες του βιβλίου " Το έπος του '40" |
 |
| Ξαναγράφω την ιστορία με δικά μου λόγια |
Σε λίγες ώρες θα μαζευτούμε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης για τη γιορτή μας και έτσι θα τελειώσει ο τριήμερος για εμάς εδώ εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ. Τα παιδιά του ελληνικού σχολείου της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου είναι έτοιμα να αποδώσουν φόρο τιμής στους ήρωες του 1940. Είμαστε έτοιμοι να δείξουμε πως δεν ξεχνούμε τη θυσία που έκαναν για εμάς και πως ακόμα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είμαστε περήφανοι Έλληνες!!
Ζήτω το ΟΧΙ!!
Ζήτω η Ελλάδα!!!
