Μαθαίνουμε τα σχήματα με τον στρατιώτη του 1940..

   28η Οκτωβρίου σήμερα και γιορτάζει όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και ο ελληνισμός από άκρη σε άκρη.

    Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη σε εκείνους τους ήρωες που πολέμησαν στα αλβανικά βουνά με ανδρεία και γενναιότητα και έδωσαν τη ζωή τους για τη δική μας ελευθερία. Ο τρόπος όμως προσέγγισης υπήρξε αρκετά διαφορετικός από άλλες χρονιές. Φέτος οι στρατιώτες μας έφεραν σε επαφή με τα σχήματα.

   Σκόρπισα στα θρανία διάφορα σχήματα, τα οποία όμως αν τα συνθέταμε θα σχηματιζόταν ένας φαντάρος- ήρωας πολεμιστής από το 1940. Τα παιδιά προσπάθησαν να θυμηθούν τις ονομασίες των σχημάτων στα ελληνικά, επεξεργάστηκαν τα σχήματα, παρατήρησαν τα χρώματα, κατηγοριοποίησαν τα ίδια σχήματα, ομαδοποίησαν τα σχήματα ανά χρώμα και ανά μέγεθος και τελικά προσπαθήσαμε να δώσουμε μορφή στο στρατιωτάκι μας.

   Κύκλος για το κεφάλι, τετράγωνο για το σώμα, ορθογώνιο για τα χεράκια, το παντελόνι και τη ζώνη του στρατιώτη, τρίγωνο για το καπέλο και μικρά κυκλάκια για τα παπούτσια του. Φυσικά δεν παραλείψαμε να του βάλουμε καρδιά, αφού για να είναι Έλληνας στρατιώτης θα είχε την Ελλάδα στην καρδιά του και ένα αστεράκι σαν μετάλλιο για να του πούμε μπράβο που πολέμησε γενναία για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι!!

   Τα παιδιά βέβαια εντυπωσιάστηκαν από την όψη του στρατιώτη. Γιατί δε χαμογελάει; Πονάει; Πεινάει; Έχασε κάτι; Και εκεί που δεν το περίμενα ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με το γιατί φαίνεται λυπημένος, τι νιώθει, πως θα νιώθαμε εμείς στη θέση του, πως θα μας φαινόταν αν έπρεπε να ζήσουμε μακρυά από τη μαμά και το μπαμπά, τι μας στερεί ο πόλεμος, που κοιμόντουσαν οι στρατιώτες, τι έτρωγαν και πως ήταν η ζωή τους...Ακούστηκαν πολύ σωστές και σοφές απόψεις από αυτές που με αφοπλιστική ειλικρίνεια εκφράζουν τα παιδιά... Ο πόλεμος δε μας αφήνει να πάμε σχολείο... Δε μπορούμε να παίξουμε... Χαλάνε τα πάρκα.... Πεθαίνουν τα ζώα... Δεν έχουμε φίλους.. Μπορεί ο στρατιώτης να θέλει τη μαμά του... Μπορεί να κρυώνει και να πεινάει....Μπορεί να θέλεί να πάει στο πάρκο και να παίξει μπάλλα με τους φίλους του....Ο στρατιώτης μπορεί να φοβάται... Μπορεί να είναι θυμωμένος.... Μπορεί να νιώθει μοναξιά...Όχι, ο πόλεμος σίγουρα είναι πολύ κακός!!!

   Στο τέλος μοίρασα στα παιδιά χαρτιά και ψαλίδια και ετοιμάσαμε ο καθένας το φανταράκι του για να θυμόμαστε πάντα τους ήρωες της 28ης Οκτωβρίου και συγχρόνως να μην ξεχνάμε και τα σχήματα.

 Και του χρόνου με υγεία !!!

:-)

Τα χρωματιστά καπέλα του πειρατή σκορπίζουν χρώματα παντού...

   Κάθε χρόνο τον πρώτο καιρό της σχολικής χρονιάς είθισται να ασχολούμαστε με τα χρώματα και να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες και πειράματα, προκειμένου τα παιδιά να μάθουν τα ονόματα των χρωμάτων, να κάνουν συσχετισμούς χρωμάτων και αντικειμένων και τελικά μέσα από παραμύθια, τραγούδια, παιχνίδια και κατασκευές να κατακτούν τις νέες γνώσεις.

   Μέσα από το καπέλο του πειρατή μας ξεπρόβαλαν χρώματα διάφόρα... Τα παιδιά είπαν τα ονόματα των χρωμάτων στα αγγλικά και όσα ήξεραν και στα ελληνικά.. Προσπάθησαν να βρουν αντικείμενα που έχουν το ίδιο χρώμα κι έκαναν και συσχετισμούς.. Κόκκινο όπως το μήλο, κίτρινο όπως ο ήλιος, άσπρο όπως το χιόνι, πράσινο σαν το φύλλο, μπλε όπως η θάλσσα κ.ο.κ... Συνθέσαμε στο μπαουλάκι μας τα ονόματα των χρωμάτων και παίξαμε λίγο ακόμα συνθέτοντας τα ονόματα των χρωμάτων με τα αγαπημένα μας μανταλάκια..

Γράφουμε τα ονόματα των χρωμάτων..

Συνθέτουμε τα ονόματα των χρωμάτων

   Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε πολύχρωμες καρδούλες με τα χρώματα του ουράνιου τόξου... Ο αρχικός στόχος ήταν να φτιάξουμε το δέντρο των χρωμάτων, αλλά λίγο λόγω έλλειψης χρόνου, λίγο λόγω προβών και προετοιμασιών για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, φτιάξαμε απλά εύκολα καδράκια για το δωμάτιό μας!

   Ο αρχιπειρατής της τάξης μας απεδείχθη πολύ παιχνιδιάρης.... Κι έτσι μια από τις ημέρες που ασχολούμασταν με τα χρώματα έκανε την εμφάνισή του κρατώντας πολλά διαφορετικά χρωματιστά καπέλα. Ποιο όμως να φορέσει; Ήθελε όλα του τα καπέλα!! Οι οδηγίες του παιχνιδιού έλεγαν πως το καπέλο που θα φορούσε κάθε φορά ο πειρατής θα αποφασιζόταν κατά τύχη, ανάλογα το χρώμα που θα έδειχνε κάθε φορά το ζάρι. Το παιδί που θα έριχνε το ζάρι έπρεπε να πει σωστά το όνομα του χρώματος, να το αναγνωρίσει ανάμεσα από τα άλλα καπέλα και στη συνέχεια να το φορέσει στον πειρατή.. Αν το παιδί δε θυμόταν το όνομα του χρώματος που έδειχνε το ζάρι του τότε έχανε τη σειρά του..Και το παιχνίδι ξεκίνησε και αν και απλό άρεσε στα παιδιά και γι αυτό το παίξαμε ξανά και ξανά και ξανά.....

Τα χρωματιστά καπέλα του πειρατή..

Ο πειρατής φοράει το πράσινο καπέλο του!

Ο πειρατής φοράει το κόκκινο καπέλο του..

Το παιχνίδι μας έμεινε στον τοίχο για να το παίξουμε και άλλη φορά..

    Την τελευταία μέρα για να εμπεδώσουμε τις ονομασίες όλων των χρωμάτων με τα οποία ασχολούμασταν τόσες μέρες φτιάξαμε μια απλή κατασκευή ( ιδέα από το pinterest)... Κόψαμε ήλιους και συννεφάκια και πολύχρωμες λωρίδες και φτιάξαμε όμορφα, παιδικά, τρισδιάστατα ουράνια τόξα....

Τα ουράνια τόξα μας!

Από τη Νέα Υόρκη.......   :-)