Μάρτης είναι...πότε κλαίει..πότε γελάει!!!!!!

   Μάρτιος... Ο πρώτος μήνας της Άνοιξης!! Με τι λαχτάρα τον περιμέναμε....με πόση ελπίδα πιστεύαμε ότι θα γίνει το θαύμα και ξαφνικά από τη μία μέρα στην άλλη θα λιώσουν τα χιόνια και θα βγει ένας ήλιος λαμπερός...αλλά....ακόμα εν αναμονή αυτού του ήλιου!!!

   Δευτέρα λοιπόν, 2 Μαρτίου και ξεκινήσαμε με τα παιδιά να συζητάμε για το Μάρτη....τα έθιμα, τα πολλά του ονόματα, τις ιστορίες που τον συνοδεύουν, τις παροιμίες που λέμε για αυτόν..

   Το βασικό έθιμο του Μάρτη είναι το βραχιολάκι με τη στριμμένη ασπροκόκκινη κλωστή που φτιάχνουμε τελευταία μέρα του Φλεβάρη και συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού. Το ονομάζουμε Μάρτη ή μαρτάκι και είναι ένα έθιμο σύμφωνα με το οποίο αυτός που το φορά, κυρίως τα μικρά παιδιά, προστατεύονται είτε από το κακό το μάτι ή «για να μην τα κάψει ο ήλιος». Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα μια πολύ ωραία ιστορία που εξηγεί γιατί χρησιμοποιούμε άσπρη και κόκκινη κλωστή, την οποία διαβάσαμε με τα παιδιά στην τάξη και η οποία τα ενθουσίασε!

   Ο μύθος λέει ότι κάποτε φυλάκισαν τον ήλιο σε μια σκοτεινή σπηλιά και έβαλαν να τον φυλάει ένας φοβερός και τρομερός δράκος! Οι άνθρωποι στεναχωριούνταν πολύ που δεν είχαν ήλιο. Δε μπορούσαν να διαννοηθούν την άνοιξη χωρίς ήλιο. Τα παιδιά δεν έπαιζαν έξω γιατί έκανε κρύο, τα λουλούδια δεν άνθιζαν και τα δέντρα δεν έβγαζαν πράσινα φύλλα. ο ουρανός φαινόταν τελείως μόνος κι έρημος! Όλοι ήταν στεναχωρημένοι και η διάθεσή τους ήταν μονίμως κακή. Οι άνθρωποι ήταν μουτρωμένοι συνέχεια. Τότε ένας πολύ γενναίος νεαρός αποφάσισε να ελευθερώσει τον ήλιο. Πάλεψε με τόλμη, σκότωσε το δράκο και ελευθέρωσε τον ήλιο. Ο κόσμος ήταν και πάλι χαρούμενος... Από το κόκκινο αίμα του δράκου και το λευκό από τα χιόνια που ακόμα δεν είχαν προλάβει να λιώσουν εντελώς, φτιάχνεται το ασπροκόκκινο βραχιολάκι που όλοι φοράμε κάθε Μάρτη στα χεράκια μας!

   Τρίτη 3 Μαρτίου κι εμείς ασχολούμαστε με τις παροιμίες που συνοδεύουν το Μάρτη.... Εξηγήσαμε τι σημαίνει παροιμία ( πόσο πλούσια η ελληνική γλώσσα....πώς να εξηγήσεις στα αγγλικά και να έχουν και το ίδιο νόημα λέξεις όπως η " παροιμία" ;!!!!!!) Ευτυχώς στο blog της η Ανθή Ζήση διαθέτει πλούσιο υλικό, το οποίο εκτύπωσα και βοήθησε πάρα πολύ! Οι παροιμίες που ενθουσίασαν περισσότερο τα παιδιά ήταν : 

Παροιμίες που βρήκα εδώ

εδώ

   Χρόνια τώρα κάθε Μάρτη φτιάχνουμε το παιδάκι Μάρτης με τα 2 πρόσωπα...το ένα που γελάει και το άλλο που κλαίει....Εργασία που ούτε καν θυμάμαι πότε την πρωτοέκανα και από που την πρωτοεμπνεύστηκα... Εργασία όμως που είναι κλασική σε πολλά σχολεία και αρέσει στα παιδιά ιδιαίτερα γιατί χρησιμεύει και ως παιχνίδι!!

Κωνσταντίνος, 4 ετών

Νεφέλη, 5 ετών

Χρήστος , 4 ετών

Μάρτης είναι....Πότε κλαίει...

...... πότε γελάει.

   Τετάρτη 4 Μαρτίου ασχολήθηκαμε με τις ονομασίες το Μάρτη... τον λέμε Φυτευτή γιατί φυτεύουμε, Ανοιξιάτη γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, Παλουκοκάφτη γιατί με τα απρόοπτα κρύα του και επειδή έχουμε κάψει όλα τα ξύλα στο τζάκι αναγκαζόμαστε να κάψουμε ακόμα και τα παλούκια, Βαγγελιώτη γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Παναγίας, Πεντάγνωμο γιατί αλλάζει διαρκώς γνώμη, Δίγαμο γιατί ..... και εδώ δόθηκε η αφορμή για να διαβάσουμε μια όμορφη ιστορία για το Μάρτη! Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε χάνω ευκαιρία να φέρνω τους μαθητές μου σε επαφή με ελληνικά κείμενα, είτε παραμύθια ή μύθους.. 

   " Κάποτε ο Μάρτης γνώρισε μια κοπέλα. Την είδε να κάθεται στο παράθυρο και να κεντάει. Την αγάπησε από την πρώτη στιγμή και πήγε στον πατέρα της και τη ζήτησε σε γάμο. Την ημέρα του γάμου η κοπέλα έφτασε στην εκκλησία με ένα πανέμορφο νυφικό φόρεμα και φορώντας ένα βέλο στο πρόσωπό της. Ο γάμος έγινε... Όταν μετά το γλέντι οι νιόπαντροι πήγαν σπίτι τους και η κοπέλα έβγαλε το βέλο ο Μάρτης έπαθε τη μεγαλύτερη ταραχή της ζωής του !! Η κοπέλα είχε μισό πρόσωπο πανέμορφο και μισό πρόσωπο καμμένο. Διηγήθηκε στο Μάρτη πως όταν ήταν μικρούλα γλίστρισε κι έπεσε στο αναμμένο τζάκι και κάηκε... Ο Μάρτης τόσο πολύ αγαπούσε τη γυναίκα του που πια όποτε θυμάται το όμορφο πρόσωπό της είναι χαρούμενος και γελάει και έξω βγαίνει ένας ήλιος λαμπερός και όποτε θυμάται πόσο πόνεσε που κάηκε κλαίει και έξω βρέχει, κάνει κρύο ή χιονίζει! "

   Αφού διηγηθήκαμε και αναπαρήγαμε την ιστορία, αφού είπαμε τι θα κάναμε εμείς αν βρισκόμασταν στη θέση του Μάρτη και αφού είπαμε πως ένιωσε η κοπέλα όταν είχε αυτό το ατύχημα, τα παιδιά εικονογράφησαν την ιστορία....

Περιμένοντας την άνοιξη να έρθει και σε εμάς..... 

              ...........καληνύχτα Νέα Υόρκη!! Καλημέρα Ελλάδα!!